-
Tentoonstellingen maken is een droombaan als er iemand komt kijken
Text for the project: Letter to the young artist by witterook.nu
.
Ik moest geld verdienen, dus na mijn afstuderen ging ik werken in een meubelwinkel. Het was een dure winkel. Er kwamen niet veel klanten, wel veel meubels. Ieder weekend moest ik de indeling veranderen om plaats te maken voor die nieuwe meubels.
Groot bankstel tegen de rode muur. Tapijt – antraciet – past daar mooi bij. Salontafeltje. Misschien wat wijnglazen erop (ziet er lekker spontaan uit!). Opengeslagen Tijdschrift, wat kussens, spotje draaien – uitlichten – klaar.
Er waren opmerkelijk veel bijzettafeltjes in de winkel. Bijzet. Ik heb maar een tafeltje bijgezet.
Het ontwerp was vaak een kopie van de eetkamer-tafel, maar dan in het klein. Of zelfs in drie verschillende formaten, medium, small en xs.
Met een bijzettafeltje kan je net niks: Je kan er niet je voeten op leggen, want ze zijn te fragiel. Een kop koffie kan wel, maar voorzichtig met stoten. Een krant kan ook, maar niet teveel want ze glijden eraf. En als de krant het hele tafelblad bedekt zie je bovendien niet meer wat de ontwerper bedoelt heeft en dat is jammer want het zorgt juist voor dát tikkeltje extra in je interieur.
Naast meubels verplaatsen besteedde ik mijn dag voornamelijk aan stofzuigen. En dan viel wel eens een bijzettafeltje om. Of er kwamen krassen op een poot (fineer) omdat de kabel van de stofzuiger te kort was. Terwijl je in de omgeving van een bijzettafeltje veel moet stofzuigen. Omdat ze zo laag zijn blijft er veel stof onder hangen. Verplaatsen was geen optie, want of het tafelblad was van graniet, of de poten hadden breekbare decoratieve elementen, of er stond toevallig een vaas met namaakvoorjaarsbloemen op en die raken door de war als je daar steeds mee gaat slepen.
In namaakvoorjaarsbloemen blijft ook veel stof hangen, weet ik uit ervaring.
Soms kwam er wel eens iemand binnen, op zoek naar iets. De zoekende zochten de directeur (die was tennissen), een decoratie-advies of een nieuw bankstel. Ik wist dat veel mensen een kunstwerk kopen dat bij hun bankstel past en nam mijn adviseursrol dan ook uiterst serieus. Immers, het bankstel dat ik adviseerde zou direct invloed hebben op de keuze voor het kunstwerk dat ze erna gingen kopen. Een delicaat proces van klanten-manipulatie en kunst-educatie.
Bovenstaand stukje tekst wil ik nu een titel geven. Ik dacht aan: 'Tentoonstellingen maken is het mooiste wat er is'. Want datgene wat ik het liefste doe en wat me het meeste interesseert leerde ik niet tijdens de academie. In de meubelwinkel leerde ik inrichten, performen, verleiden, schrijven, prijzen bepalen, kijken-naar-alledaagse-objecten en omgaan-met-verveling. Maar vooral leerde ik kiezen. Na twee jaar meubelwinkel had ik genoeg geleerd en ging ik tentoonstellingen maken voor B32 Artspace.
Met bankstellen slepen heb ik nooit meer gedaan, maar stofzuigen, daar ben ik nog steeds bovengemiddeld goed in.